رمان حرارت تنت پارت 33

داخل آشپزخونه میاد و میگه : فکر میکردم اهورا زودتر دست به کار شده باشه !
وا میرم … کسری از چی خبر داره ؟ … لبخند مهربونی میزنه و میگه : اهورا خاطر مسیح رو خیلی می خواد ، اون از تو و
فکر به تو کشیده بیرون … امروز دیگه زیادی تابلو بود که بد خاطرت رو می خواد مسیح !
چشمکی میزنه و میگه : روی مسیح تمرکز کن !
اخمو میگم : گمشوووو … مسخره ! … حالا انگاری هم اینو می خوام هم اونو …
کسری : ولی انگاری خیلی مسیح رو می خوای …
هول میشم و سمت گاز میرم … صدا بلند میکنم : ساغر … ساغر جان میای کمک ؟
کسری با صدای بلند می خنده و در عوض آروم میگه : چرا هول میشی پا خانومه منو وسط می کشی ؟!
هنوز می خنده که میگم : کوفت ….
صدا بلند میکنم : مسیح … آقا مسیح ، بیا کسری رو ببر …
مسیح هم از همون سالن جواب میده : کسری میام همونجا چالت می کنما ، بیا بیرون از اون آشپزخونه!
کسری با خنده بیرون میره و ساغر جاش رو پر میکنه … با کمک ساغر میز رو میچینیم … مامان ماهی باهاش گرم گرفته
و گاهی از خودش و خانواده ش می پرسه … ساغر با خجالت جواب میده .. از جای خالی خانواده ش کنارش و از برادر
معتادش … از شوهر اولش و اجبار خانواده ش برای ازدواج با اون تا طلاقش …
شاید تصویر ناخوشایندی داشته باشه … شاید برای اولین بار توی ذوق مامان ماهی بخوره اما دروغ نیست … همین که
دروغ نیست خوبه … به حال ساغر غبطه می خورم ….
الان غرق میشیم !
جا می خورم و سمت مسیح که کنارم ایستاده برمیگردم . خودش خم می شه و شیر آب ظرف شویی رو می بنده و میگه:
خیلی وقته آخرین ظرف رو گذاشتی ظرف شویی …
به عقب برمیگردم . مامان ماهی دستای ساغر که روی میز آشپزخونه س رو گرفته و با دلسوزی به حرفاش گوش میده…
کسری هر از گاهی از روی اپن راست و چپ خم میشه تا نتیجه ی حرفا رو توی صورت مامان ماهی ببینه … خوب که
متوجه می شم کسی حواسش به ما نیست به مسیح نگاه میکنم و میگم :
ببخشید ، حواسم نبود!
کجا بود ؟
گنگ نگاش میکنم که باز میگه : حواست … کجا بود ؟!

آب دهنم رو قورت میدم و میگم : کنار بچه ای که وجود نداره و همه فکر میکنن که وجود داره … ساغر خوش شانسه
چون دروغ نمیگه !
مسیح لبخند کجی می زنه و خم میشه ، بیخ گوشم میگه : همه چیز درست میشه !
منظورش رو نمیفهمم و صدای مامان ماهی میاد : خوش می گذره مسیح خان ؟!
کنایه می زنه و با شیطنت و ابروهای بالا داده به مسیح نگاه میکنه …. مسیح قافیه رو نمی بازه و میگه : دارم با زنم لاس
می زنم ، قراره بد بگذره ؟!
چشمای ساغر گشاد میشه و من سرخ میشم … مامان ماهی مبهوت می مونه و مسیح به من چشمک می زنه و از
آشپزخونه بیرون میره …. هر سه شوک زده ایم بابت این همه بی پروا و پررو بودن مسیح !
تند سمت گاز می رم و چای رو می ذارم دم بکشه ….
ماهی: ینی قشششنگ حیا رو خورده ، یه آبم روش !
همین موقع کسری به آشپزخونه میاد و میگه : مامان زنگ زدی عمه ؟ …
ماهی هول بلند میشه و میگه : خاک به سرم ، اصلا یادم رفت … برم یه زنگ بزنم …
بیرون میره و کسری چشمکی حواله م میکنه و میگه :
نه که دامادش علیل و ذلیل گوشه ی بیمارستان افتاده و از سمت دیگه مسیح بابت درگیری ازش شکایت کرده و زنشم
داد خواست طلاق داده و فردا نوبت دادگاه داره و نمی ره تا حاضر بشه … بعد چون از مسیح می ترسه بره و بگه یسنا رو
طلاق نمیده … برای همین بالاخره مامانم باید زنگ بزنه حال خواهر شوهرش رو بپرسه !
وا رفته از این همه چیزی که شنیدم خیره به کسری موندم که ساغر میگه : مسیح اونو زده ، اون رو تخت بیمارستانه بعد
مسیح رفته شکایت ؟
کسری حضور یه پارتی دم کلفت این جور وقتا و از همه مهمتر ترس بی اندازه ی نادر از مسیح بی تاثیر نیست ) با
صدای آروم ( خانوم خوشگلم !
نیش ساغر شل میشه و میگه : دیوونه !

کسری جووووون ، نگو الان میام می خورمت …
ساغر ععع ، کسری؛ نهان !
کسری سمت من برمیگرده که پوفی می کشم و باز سمت گاز برمیگردم و می گم : عین داداشش بی حیاس !
من حتی از دیروز و ماجرای نادر و بحثش با مسیح سوالم نکرده بودم ! …
بالاخره بعد از دور همی و چای و میوه میل کردن مامان ماهی و بابا کمال برای رفتن بلند میشن … کسری توی سرویس
بهداشتیه و ساغرم داره استکان ها رو آب میکشه …
منو مسیحم از جا بلند میشیم که کمال میگه :
شانس آوردی دیشب نیومدی خونه ، اونقدر شاکی بودم ازت که قطعا دعوامون میشد !
تند میگم : حالم بد شد دیروز فقط .. ینی … ینی مقصر مسیح نبود !
مامان ماهی لبخند میزنه و میگه : طبیعیه عزیزم ، بار شیشه داری …
باز لبخند روی لبم یخ می زنه … مسیح حال و هوام رو می فهمه و میگه : انگاری به قول کسری باید بگم منو ببرین
همون چهار راهی که پیدام کردین !
اونا می خندن و من فقط می خوام از خجالت آب بشم … من به زور خودم رو توی این خانواده جا کردم … به زور و دروغ…
مامان اینا خداحافظی می کنن و من روی مبل وا میرم … مسیح رو به روی من ایستاده و میگه :
بار شیشه داری ؟
سر بلند میکنم و لبخندش رو می بینم . بغض میکنم و میگم : دوست داره نوه ش رو ببینه …
مسیح تند خم میشه و نیم تنه م رو عقب می کشم و به مبل تکیه می دم … مسیح دستاش رو روی دسته های مبل
میذاره و صورتش رو به یه وجبی صورتم می رسونه و زل می زنه به چشمام و می گه : خب چرا نمیاری براشون ؟!
زبونم بند اومده و هنوز حرفاش رو برای خودم حلاجی نکردم که صدای ساغر میاد که به عمد سرفه های مصلحتی
میکنه!
کف دستم رو روی سینه ش می ذارم و عقب هلش میدم : برو کنار … مسیح زشته !
لبخندش عمق میگیره و صاف می ایسته … کسری می گه : انگاری حالا که مسیح وا داده باید مراقب باشیم ، مرتیکه
مکان عمومی رو با اتاق خواب تشخیص نمیده …
مسیح بیخیال روی مبل می شینه و میگه : تو خونه ی خودمم آرامش ندارم !

کسری محل نمیده ، جلو میاد و کنار من میشینه : دیگه حرف زدن با مامان ماهی با تو دیگه …
با من ؟؟!
کسری نه په … با عمه م…. من رو تو حساب باز کردما !
مسیح بیخود کردی باز کردی … قرض الحسنه س مگه ؟ …
رو به کسری چی بگم بهش آخه ؟
کسری بگو دختر خوبیه و تو حس میکنی من ازش خوشم میاد … بذار اول بفهمیم کلا به ساغر چه حسی داره !
بین گفته هامون صدای زنگ تلفن بلند میشه … همه به گوشی نگاه میکنیم ..
ساغر وااا ، یک نیمه شب کیه که زنگ میزنه ؟ ..
مسیح گوشی رو برمی داره و اخمو میگه : بله … الو … یاشار درست بنال ببینم چی زر می زنی … کی ؟؟!؟! … کدوم
بیمارستان ؟ … خب خب …
گوشی رو روی دستگاه می ذاره … تند از جا بلند میشم و کسری سمت مسیح می ره …
کسری چی شده ؟
کی بیمارستانه ؟
مسیح سمت اتاقش پا تند میکنه و همزمان میگه : اهورا ساره رو زده … ساره بیمارستانه و اهورا بازداشتگاهه ..
ته دلم خالی میشه … من کلا به اسم ساره آلرژی دارم .. اما پاتند میکنم سمت اتاق مسیح …
ساغر وای خدا …
کسری ای بر پدرت ساره !
وارد اتاق میشم و سمت کمد میرم … مسیح درحال بستن دکمه ی شلوارشه که میگه : کجا ؟ … کجا می خوای بیای ؟
خداروشکر یه جین یخی آماده پام هست و فقط مانتوی ساده و نخی تنم می کنم … شالم رو روی سرم میندازم ، همزمان
میگم : دق می کنم تا بیای …

مسیح حرف مفت نزن نهان ، بمون خونه …
کتش رو از روی تخت چنگ می زنه که عصبی میگم : تا باز از یادت برم و این بار قطعا ببرنم ؟!
عصبی صدا بلند میکنه : گه می خورن …
کسری به اتاق میاد : چتونه عین سگ و گربه می افتین به جون هم ؟ الان وقت دعواس ؟ …
از کنار مسیح می گذرم و از اتاق بیرون میرم … هر دوی اونا هم بیرون میان و همه با هول سوار آسانسور میشیم و مسیح
اخمو مونده … کسری میگه :
مسیح نریم اونجا توام هوار شی سر ساره …
مسیح محل نمیده و اخمو به من میگه : ببند دکمه های اون وامونده رو !
پوفی میکشم و کلافه دکمه های مانتوم رو می بندم و مسیح فهمیده از دستش دلخورم … این بار ساغر میگه : مسیح به
خدا با نادر دعوا کردی این پرونده هم میاد روی قبلی پارتی هم نمی تونه کاری کنه براتا ….
مسیح صدا بلند میکنه و صداش توی آسانسور می پیچه : دِهَههه …. ببندین دیگه .. گه زده سر تا پای زندگیمو برم اونجا
بگم اومدم عیادت ؟! …
بغض میکنم … رومو برمیگردونم و سمت در آسانسور نگاه می کنم … از توی آینه ی کار شده روی در آسانسور می
بینمش که به من نگاه می کنه و محل نمیدم …
مسیح می گه به زندگیش گه زده شده و نتیجه ی رفتن ساره و نبودنش اومدن من به زندگی مسیحه … مسیح ناراضیه؟
… معلومه که هست و حالا از بد شدن زندگیش داره حرف می زنه …
در باز میشه و بیرون میایم … کسری و مسیح جلو میشینن و منو ساغرم عقب سوار میشیم … از پنجره بیرون رو نگاه
میکنم … وزنه های نگاه گاه و بی گاه مسیح از توی آینه روی شونه هام رو حس میکنم …
هربار که می خوام با تورج حرف بزنم نمی شه … هربار که می خوام از کسری بخوام که گوشیش رو بده نمی شه … نمی
تونم به مسیح بگم و مسیح حتی ندیده از تورج کینه به دل داره … خودش گفته داغ عزیزم رو به دلم می ذاره … مسیح
حتی هیچوقت به من اجازه نداده از تورج باهاش حرف بزنم … از این که اون برادرمه و مسیح زیادی بی انصافه …
تورج برادرمه ؟ … تورج کیه اصلا ؟ … پشت تلفنی که به خونه مامان ماهی اینا می زنه از فروختن دخترشون حرف میزنه
و تورج به جز من و آسو هیچ جنس مونثی توی زندگیش نیست …. منظورش منم ؟ … آدم دزدای اون شب خونه ی
مسیح از طرف کی بودن ؟ …
سرم درد می گیره … دلم درد می کنه … اعصابم قاطی کرده و دلم از مسیح دلخوره ! … چرا امشب این همه مسخره س؟

روی ترمز میزنه و تابلوی کلانتری توی ذوق میزنه … همه پیاده میشیم و اول از همه مسیح داخل میره … بی اراده دست
ساغر رو می گیرم … من خاطره ی خوشی از کلانتری اومدنم ندارم !
امشب ، این کلانتری کمی خلوت تره … سر و صدا و دعوا و بحث هست … اما خلوت تره … یاشار تا ما رو می بینه از
صندلی بلند میشه و مسیح هنوز از راه نرسیده می پرسه : کو اهورا ؟ … چی شده ؟ … کجا ساره رو دیده ؟
یاشار دیوث خیلی وقته می ره سراغ اهورا … بچه رو انداخته گردن اون … منتها این بار اهورا از خجالتش در اومده سر
و صورت کبود تو بیمارستانه … خورده به پیسی پول می خواد … حالام شکایت کرده … اسم تو رو هم آورده … عین سگ
می ترسه که بری و …
کسری ول کن اون بی ناموس رو … اهورا کدوم گوریه ؟
یاشار بازداشته …
کسری سند بیاریم گرو ؟ …
مسیح کدوم بیمارستانه ؟!
یاشار دلنگرون مسیح رو نگاه میکنه …. مسیح به دهن یاشار زل زده تا آدرس بیمارستان رو قاپ بزنه … همین موقع یه
پسر دستبند به دست شونه به شونه ی من می خوره و مسیح که انگار زخمیه و همون پسر روی زخمش نمک پاشیده …
بازوی منو میگیره و کنار میکشه …
تخت سینه ی پسری که دستش به دست یه سرباز از خودش بچه تر دستبند خورده میزنه و میگه : هوووووش … حرومزاده
چش و چالت کوره ؟
مردکه مفنگی با دیدن ظاهر و اون هیکل خود ساخته ی مسیح وا می ره و با صدای تو دماغی میگه : چی ؟ … ن .. نه
به قرآن …
آستین مسیح رو می گیرم : مسیح ولش کن …