رمان حرارت تنت پارت 61

لبخند کج و کوله ای میزنم … عمال نمی دونم چی کار کنم … سودابه و کسری با اخم نگاه میکنن و مسیح میگه : سالم!
اما حواس خانوم بزرگ به من پرته و یسنا میگه : خانوم بزرگ ، نهان که گفتم همینه … خیلی خانومه !
خانوم بزرگ لبخند میزنه : مسیحه من انتخاب بد ، تو کارش نیست !
زیادی مسیح رو تحویل میگیره … دم آخری به کسری و سودابه نگاهی می ندازه و میگه : می دونم به اجبار اینجایین ،
حداقل بهم یه نیم نگاهی بندازین …
پدر اهورا میگه : این چه حرفیه مامان ؟ بشین ، چرا سرپایی ؟!
خانوم بزرگ بی اهمیت دستش رو سمت من دراز میکنه برای جلو رفتنم و پدر اهورا رو مخاطب قرار میده : بذار عروسم
رو ببینم …
مسیح پنجه ش رو از دستم بیرون میاره و اینطوری بهم اجازه میده که جلو برم …
جلو میرم و یه قدم مونده به خانوم بزرگ می ایستم که خودش جلوتر میاد و بغلم میگیره … گرم و مهربون ! فقط به
واسطه ی این که زن مسیحم ؟ بیخ گوشم آروم میگه : مراقب پسرم باش !
منظورش رو نمی فهمم .. اما لبخند میزنم … همه باالخره می شینیم .. جمع ، جمع همیشگی نیست … همه انگار معذب
هستن …
همه ی حواس خانوم بزرگ به بچه های کمال و عروسش پرته … من پشیمونی رو توی کاراش می بینم . توی نگاهه
طوسی رنگی که همرنگ نگاه منه ! …
میوه تعارف میکنه و زیاد از حد تحویل میگیره … می خواد اونا هم بفهمن که پشیمونه .. اما خودش میدونه این داغی که
جا گذاشته از 18 ساله پیش هنوزم تازه س ! ….خانوم بزرگ حتی حال ماهی رو می پرسه و سراغ میگیره !
همه در حال حرف زدنیم که یاشار میگه : عزیز ، مامان می خواست یه چیزی رو به شما بگه !
مادر یاشار ـ یاشار االن وقتش نیست …
یاشار عصبی بلند میشه : همین االن وقتشه … من دیگه صبر نمیکنم ….
مادرش از جا بلند میشه و صدا بلند میکنه : من برات اون دختر رو نمیگیرم …

پدر یاشار پوفی میکشه و میگه : باز شروع شد …
کامران ـ چی شده آبجی ؟ … چه خبره ؟
عزیزـ آروم باش دخترم … بگو چی شده ؟
مادر یاشار سمت عزیز برمیگرده : کالفه شدم مامان … من دختر ماهنوش رو نمیگیرم برای یاشار … من از اون عفریته
نفرت دارم …
یاشار ـ اون عفریته چه ربطی به دخترش داره ؟
مادر یاشار ـ ربطش اینه که باید برم دست بوسیش تا دختر بهم بده …
عزیز ـ ماهنوش کیه ؟
مسیح پوزخند میزنه : خواهر دشمن چند سال پیش شما … انگاری از روز عَزَل ناف بچه و نوه ت رو با اون خانواده بریدن!
عزیز لب می زنه : خواهر ماهرخ ؟!
کسری ـ چه خوبم می دونه دشمنش کیه !
عزیز ـ من با ماهرخ مشکلی ندارم …
سودابه رو به یاشار میگه : از من می شنوی برادر من ، دستش رو بگیر و فرار کن … والسالم … دیگه هم نیا … وگرنه تو
گوشت می خونن دور بشی بچه هاتم میگیرن ازت !
نیش و کنایه می زنه و مادر یاشار می غره : سودابه ؟!
سودابه ـ جانم عمه جون ؟ .. مگه دروغ میگم … تازه حاللزاده هم به داییش میره … اومدیم و یاشار به حاج بابای من
بره… بیچاره تا عمر داره عذاب وجدان خفه ش میکنه !
مسیح میخنده و میگه : دهنت سرویس سودابه !
اهورا زیر لبی جواب میده : مگه این که شانس بیاره حاللزاده نباشه !
منو سودابه می خندیم و کسری بلند قهقهه میزنه : اتفاقا به ریختشم میاد !
مجتبی چشم و ابرو میره برای سودابه که یعنی ببند دهنتو …
عزیز رو به دخترش میگه : دخترش چطور دختریه ؟
مادر یاشار ـ خودش نیست ، خداش هست … حرف نداره واقعا … دروغ چرا ؟ خیلی هم دوسش دارم چون خانومه … منتها
مامانش هرکار میکنم از گلوم پایین نمیره …

کسری ـ عمه جان تو قحطی گیر کردی مگه ؟ نخورش … دخترش رو بگیر فقط ، مگه نه یاشار ؟!
یاشار ـ خیلی دیوثی کسری نوبت توام میشه …
کسری هر هر میخنده و عمه ش بهش چشم غره می ره که عزیز از جا بلند میشه رو به جمع میگنه : من خیلی وقته
فهمیدم که نباید مانع رسیدنه دو تا دِل به هم بشی … ماهنوش اگه بده به دخترش ربطی نداره .. از نظر من تموم شده
اس و تو داری زور بیخود می زنی دخترم ! … شب همگی بخیر …
همه ساکت میشیم … حتی کسری ! … از پله ها با کمک پدر اهورا باال میره که کسری میگه : جدی جدی متحول شده
انگاری …
عمه ـ کسری تو حق نداری با خانوم بزرگ اینطوری حرف بزنی …
کسری ـ جدا ؟ … کی این حق رو تعیین میکنه ؟
مسیح می غره : کسری !!!
یاشار ـ واال من جاش بودم و خواهر برادرم اینطوری میشد چارتا لیچار هم بارش میکردم …
کامران بلند میشه … به سمت پله ها میره و همزمان میگه : ماهرخ واقعا ارزش پشیمون شد داره و مادرم واقعا پشیمونه !
*
عربده میکشه : تو بیخود کردی … نهان گوشت با منه ؟
بغض کرده میگم : حوصله م سر رفته خب …
بغضم رو حس میکنه … پوفی میکشه : شب میام بریم بیرون ، باشه ؟
ـ خب با سودابه و مامان میرم ، زود میام …
باز داد میزنه : تو گه می خوری بری نهان ، تا شماره ی اون داداشه بی وجودت رو ندی تا باهاش حرف بزنم آش همینه
آشه و کاسه همین کاسه … حالیته ؟
صدای کوبیده شدن تلفن میاد و پشت بندش صدای بوق اِشغال … دلخور میشم … از طرفی هم مسیح حق داره هم من
… من نمی تونم شماره ی تورج رو بدم … مسیح و تورج نمی تونن با هم کنار بیان … دعوا کردن و باال گرفتن و کتک
کاریشون حتمیه … خداروشکر کسری از ترس دلخور شدن منو قهر کردن دوباره م باهاش شماره ی تورج رو به مسیح
نداده!

کانال رمان من

🆔 @romanman_ir